wychowanie Archives | Strona 3 z 4

Pierwsza i podstawowa relacja jaką człowiek nawiązuje w życiu jest to relacja z matką, lub innym głównym opiekunem. Jest to relacja niezbędna dziecku do przeżycia i prawidłowego rozwoju. Taka więź w zależności od faktu, czy daje dziecku poczucie bezpieczeństwa, poczucie, że jest widziane i potrzebne, buduje podstawowe i nieuświadomione zaufanie do świata i determinuje sposób w jaki w przyszłości jako dorosły człowiek nawiązuje relacje z ludźmi. Pierwsza relacja może dać nam poczucie, że świat jest bezpiecznym miejscem, w którym zaspokajane są nasze potrzeby lub wręcz przeciwnie. To przekonanie na temat świata i ludzi zapisywane jest na poziomie nieświadomym i niesione dalej w dorosłe życie. Taką podstawową więź dziecka z matką nazywamy przywiązaniem.

CZYTAJ DALEJ

Emocje są dla nas informacją o bieżących potrzebach – te zaś stanowią siłę napędową naszego życia. Chęć ich zaspokojenia stanowi motywację do podejmowania konkretnych działań i zachowania w określony sposób. Umiejętność radzenia sobie z emocjami, czyli działanie z ich uwzględnieniem, a nie tylko pod ich wpływem, jest znakiem dojrzałości. Aby ją osiągnąć, dziecku niezbędne są z jednej strony warunki biologiczne – dojrzałość układu nerwowego, z drugiej zaś wsparcie ze strony otoczenia oraz narzędzia, które będą wspomagały rozwój regulacji emocjonalnej.

CZYTAJ DALEJ

Czym jest syndrom opuszczonego gniazda w klasycznym rozumieniu? Dużo mówi się o syndromie pustego gniazda w kontekście reakcji rodziców na opuszczanie przez ich dzieci rodzinnego domu. Ten silny kryzys emocjonalny, który może dotknąć zarówno matki, jak i ojców młodych dorosłych został szeroko opisany w literaturze z obszaru psychologii.

CZYTAJ DALEJ

samoregulacja-w-rozwoju-dzieci-psychologia-dzieci-1200x800.jpg

Oczekujemy od dzieci, że będą “grzeczne”, będą zachowywały się w odpowiedni sposób i według ustalonych przez nas reguł. Dzieci, tak jak my, bardzo często doświadczają stresu. Zachowują się wtedy w sposób świadczący o niezdolności do zareagowania na to co się dzieje wewnątrz i wokół nich – dźwięki, hałas, rozpraszające bodźce, dyskomfort, emocje. Wtedy poziom pobudzenia u dziecka może być szczególnie wysoki, a nieumiejętność poradzenia sobie w takich sytuacjach może przeradzić się w zachowania niezrozumiałe dla dorosłych. Czasem reakcje dzieci są tak gwałtowne i na pozór nieadekwatne do sytuacji, że dorośli odbierają te zachowania jako “niegrzeczne”, “niewłaściwe”.

CZYTAJ DALEJ

53761879_655469741537901_1414203830014312448_n-1200x675.jpg

Wielu rodziców nastolatków zadaje sobie czasem pytanie: jak być rodzicem dorastającego człowieka i przetrwać? Niepokój i wątpliwości bywają podsycane przez otoczenie – w końcu trudno nie martwić się, słysząc komunikaty typu: No, teraz to da ci w kość, zobaczysz…

Trwamy więc w oczekiwaniu na najgorsze– które wcale nie musi nastąpić 😉

CZYTAJ DALEJ

Samoocena i poczucie własnej wartości są określeniami, które są ze sobą utożsamiane, stosowane są często zamiennie i mylone ze sobą. Tak naprawdę wiele je różni. Poczucie własnej wartości wiąże się z bezwarunkowym przyjęciem swojego istnienia. Jest to akceptacja siebie takim jakim się jest, ze swoimi wadami i zaletami. Samoocena jest oceną samego siebie, głównie w odniesieniu do innych osób. Jest oparta na porównywaniu i dążeniu do bycia lepszym.

CZYTAJ DALEJ

Wielu rodziców zastanawia się, jak przygotować swoje dziecko na pojawienie się młodszego brata lub siostry. Często radosnemu oczekiwaniu na nowego członka rodziny towarzyszą obawy rodziców związane z tym, czy obecne już na świecie dzieci zaakceptują małego człowieka. Nic dziwnego – pojawienie się dziecka na świecie to wyzwanie dla całej rodziny, również dla najmłodszych domowników.

CZYTAJ DALEJ

Wokół okresu dorastania funkcjonuje wiele mitów. Niektórzy rodzice z przerażeniem czekają na moment, aż ich dziecko wejdzie w chwilowy „okres buntu” i da im popalić. Często okres dojrzewania jest traktowany jak taka konieczna rozwojowa udręka, którą najlepiej jest jakoś przeczekać. Zachowanie nastolatków często zasiewa więc w dorosłym otoczeniu ziarna niepewności, niepokoju, frustracji, bezradności. Patrząc na tę sprawę z perspektywy dorosłego, „okres buntu” wydaje się być całkiem trafnym określeniem na te wszystkie niezrozumiałe zachowania młodzieży, ale czy natura chce nam dorosłym po prostu zrobić „na złość”, czy może jednak te zachowania służą czemuś ważnemu w rozwoju człowieka?

CZYTAJ DALEJ

To jakimi jesteśmy ludźmi kształtuje nasze dzieci. Jeśli jestem osobą siedzącą na kanapie i oglądającą telewizję większość dnia, nie przekonam dziecka do sportu. Gdy tłumacząc dziecku, że zrobiło coś źle, krzyczę, nie nauczę go jak radzić sobie ze swoimi emocjami. Warto przyglądać się sobie, poznawać siebie. Często okazuje się wtedy, że zachowania dziecka, których nie akceptujemy i do tej pory uznawaliśmy za nieodpowiednie są naszym lustrzanym odbiciem.

CZYTAJ DALEJ

Rozwój dziecka to bardzo dynamiczny proces i towarzyszą mu liczne załamania, często odczytywane przez otoczenie jako trudności. Większość rodziców słyszała o „buncie dwulatka”, „buncie trzylatka”, a nawet „buncie trzy i pół latka”. Tymi hasłami tłumaczone są niepokojące i czasem trudne zachowania małego człowieka.

CZYTAJ DALEJ

Ciekawy blog o psychologii

Więź dziecka z matką: jak wpływa na nasz związek ze światem?

W głowie się nie mieści! – Jak zrozumieć emocje dziecka i wspierać dziecko w ich przeżywaniu

Syndrom pustego gniazda z innej perspektywy – jak wspomóc młodego człowieka w opuszczeniu domu?

Czym jest samoregulacja? Jak wspomóc dzieci w jej rozwoju?

Jak pomóc dziecku przejść przez okres dojrzewania

Samoocena a poczucie własnej wartości dziecka

Jak przygotować dziecko na pojawienie się rodzeństwa?

Potencjał okresu dojrzewania, czyli co warto wiedzieć o nastolatkach.

Świadome rodzicielstwo

Kiedy zwrócić się po pomoc

BawMY się razem! Play Therapy w grupie

Pierwszy krok do zmiany - akceptacja

Radzenie sobie ze stresem za pomocą uważności cz. I

O nas

Znany Lekarz

Facebook

Kontakt