Czy twoje dziecko doprowadza cię czasem do szału? Masz wrażenie, że nie słucha, traktuje cię bez szacunku lub po prostu robi ci na złość? Wiele razy prosisz je by odeszło od komputera, a ono albo nie reaguje, czujesz się ignorowana/y. Czujesz jak narasta w tobie złość i frustracja i że za moment wybuchniesz, albo po prostu to robisz. Znasz to?
W tym artykule zajmiemy się rodzicielską złością, ale bez prób pozbywania się jej.
W podejściu nazwanym porozumienie bez przemocy nie chodzi o wyuczenie się zasad/wytycznych „jak się komunikować” żeby osiągnąć sukces, sugestii, które należy wdrożyć w życie i trzymać się ich żeby postawić na swoim. Chodzi o coś bardzo podstawowego: nawiązanie kontaktu z tym co mieszka w nas i innych ludziach. Celem porozumienia bez przemocy nie jest wygrana, udowodnienie racji ale słuchanie się nawzajem i akceptacja różnic, odnoszenie się do siebie z szacunkiem, otwartość, autentyczność.
Psycholog dziecięcy w swojej codziennej pracy w gabinecie często spotyka się z tematem adaptacji dzieci w żłobkach oraz przedszkolach. Zatroskani rodzice często korzystają z konsultacji wychowawczych, by uzyskać od specjalisty poradę na temat tego, jak najlepiej wesprzeć dziecko w tym niełatwym dla niego okresie. Nierzadko zdarza się, że za ideą konsultacji stoi również potrzeba obniżenia niepokoju samego rodzica. Doświadczenie separacji jest bowiem doświadczeniem trudnym zarówno dla dzieci, jak i ich najbliższych – wiele rodzin z lękiem myśli o momencie „przekazania” małego człowieka pod skrzydła opiekunów i opiekunek ze żłobka czy przedszkola.
Grudzień za pasem! Za chwilę rozpoczynamy ostatni miesiąc w roku, który w dużej mierze skupia się wokół świętowania i prezentów. To wyjątkowy czas, na który czekają ludzie w każdym wieku. Ze względu na grudniowych bohaterów – Mikołaja czy Gwiazdora, szczególnie dzieci oczekują na święta, świąteczne upominki, a może i na spotkanie ze słynnym starszym brodatym panem w czerwonym ubraniu.
Lęk jest naturalną emocją towarzysząca człowiekowi od najmłodszego dzieciństwa. Każdemu etapowi rozwoju dziecka towarzyszą lęki związane z nabywaniem kompetencji właściwych dla danego momentu rozwojowego. Są jednak dzieci, u których poziom lęku jest bardzo wysoki. Dzieci, które boją się bardziej? Jak im pomóc?
To jakimi jesteśmy ludźmi kształtuje nasze dzieci. Jeśli jestem osobą siedzącą na kanapie i oglądającą telewizję większość dnia, nie przekonam dziecka do sportu. Gdy tłumacząc dziecku, że zrobiło coś źle, krzyczę, nie nauczę go jak radzić sobie ze swoimi emocjami. Warto przyglądać się sobie, poznawać siebie. Często okazuje się wtedy, że zachowania dziecka, których nie akceptujemy i do tej pory uznawaliśmy za nieodpowiednie są naszym lustrzanym odbiciem.