Rezyliencja to wewnętrzne przymioty umysłu i charakteru – zarówno wrodzone jak i nabyte, umożliwiające człowiekowi odpowiednie reagowanie na przeciwności.
Chodzi o reagowanie na przeciwności, adaptację do zmiennych okoliczności, z wykorzystaniem wszystkich dostępnych i potrzebnych w danym momencie zasobów: umysłowych, duchowych, emocjonalnych, fizycznych, finansowych i społecznych.
Decyzja o umówieniu się na rozmowę z psychologiem bywa trudna, nawet jeżeli zmagasz się z emocjami, z którymi jest Ci trudno sobie poradzić. Niekiedy trzeba się do tej decyzji przygotować, w pewnym sensie się z nią oswoić. Dzisiaj chciałabym Cię zaprosić do sięgnięcia po książkę, która pozwoli Ci rozpocząć proces radzenia sobie z przytłaczającymi emocjami.
Co jesteś gotów zrobić, by Twoje życie było pełniejsze?
Jakim człowiekiem chciałbyś być i jakie relacje chcesz budować?
Gdybyś wiedział, że został Tobie rok życia jak byś działał?
Co oznacza dla Ciebie życie bogate i wypełnione sensem?
Oto pytania, których możesz się spodziewać w gabinecie terapeuty nurtu akceptacji i zaangażowania (ACT), na różnych etapach procesu terapeutycznego. Wartości, razem z pracą z myślami, postawą zaangażowanego działania, życiem w teraźniejszości, akceptacją, postawą uważnego obserwatora, są ważną częścią procesu zmiany.
Samoregulacja (Self-Reg) to metoda, która została stworzona przez dr Stuarta Shankera po to, by pomóc dzieciom radzić sobie ze stresem w różnych obszarach. Są osoby, które uważają, że jest ona czynnikiem bardziej wpływającym na wyniki w nauce, niż czynnik IQ. Wdrażanie strategii edukacyjnych które będą wspierać zdolności samoregulacyjne jest ważne w kontekście nie tylko przyswajania wiedzy przez dzieci, ale też w obszarze kształtowania w nich umiejętności życiowych, niezbędnych do podejmowania wyzwań i budowania relacji.
Oczekujemy od dzieci samokontroli, dzięki której będą “grzeczne” (cokolwiek to znaczy…). Samokontrola jest ważną umiejętnością, która pozwala na zatrzymywanie impulsów, np. chęci uderzenia innego dziecka w złości. Jednocześnie często wiąże się z tłumieniem emocji czy negowaniem ich, brakiem zaspokojenia ważnych potrzeb i stresem. Samokontrola jest ważna i potrzebna, jednak zużywa ona dużo energii psychicznej.
Ból od wieków jest w kręgu zaintersowań człowieka. Greccy filozofowie uważali go za emocję, Kartezjusz natomiast rozumiał go jako bezpośredni skutek uszkodzenia ciała, a jego nasilenie miało być proporcjonalne do stopnia urazu mechanicznego. W latach 60 XX w. Melzack i Wall zaproponowali model bólu zwany teorią bramki kontrolnej (znajdującej się w mózgu i układzie nerwowym) wg której człowiek ma odczuwać ból dopiero jak bramki te się otworzą, a kiedy się zamykają to stopniowo on ustępuje. Brzmi to prosto, ale jest to na tyle skomplikowany proces, że naukowcy wciąż próbują ustalić jak się to odbywa. Mamy jednak coraz więcej informacji na temat bólu i wiemy, że jest on zjawiskiem złożonym.
Potrzeba miłości jest podstawową potrzebą każdego człowieka. Rodzimy się z nią i przez całe życie jej doświadczamy. Kiedy już spotkamy ukochaną osobę obdarowujemy ją swoją uwagą, miłością, zainteresowaniem, a jeśli mamy szczęście, jesteśmy także z wzajemnością obdarowywani. W ten sposób napełniamy swoje „zbiorniki na miłość”. Gary Chapman, amerykański psychoterapeuta, pisarz, antropolog i lingwista uważa, iż każdy człowiek posiada taki wyobrażony zbiornik na miłość. Wypełnianie go jest potrzebne do właściwego funkcjonowania, gwarantuje dobry rozwój indywidualny, a także wzmacnia relacje międzyludzkie. Zbiornik na miłość może być wypełniany każdego dnia na różne sposoby, tak jak istnieją różne sposoby wyrażania miłości.
Czy twoje dziecko doprowadza cię czasem do szału? Masz wrażenie, że nie słucha, traktuje cię bez szacunku lub po prostu robi ci na złość? Wiele razy prosisz je by odeszło od komputera, a ono albo nie reaguje, czujesz się ignorowana/y. Czujesz jak narasta w tobie złość i frustracja i że za moment wybuchniesz, albo po prostu to robisz. Znasz to?
W tym artykule zajmiemy się rodzicielską złością, ale bez prób pozbywania się jej.
Stwierdzenie, że harmonijny rozwój wymaga zaspokojenia pewnych potrzeb nie jest niczym nowym ani zaskakującym. Kiedy wzrastamy w takim środowisku, wśród bliskich, którzy zaspokajają nasze potrzeby uczymy się kontaktu z własnymi emocjami, rozpoznawania własnych potrzeb, uczymy się stawiać granice, czujemy się bezpiecznie, możemy w pełni wykorzystywać i uwalniać swój potencjał. (*lista potrzeb na końcu wpisu)
W marcu 2021 minął rok odkąd dotychczas znany nam, przewidywalny (a przynajmniej pozornie) świat wywrócił porządek do góry nogami. Początek pandemii, próba odnalezienie się w nowej rzeczywistości, radzenie sobie z niepewnością w różnych kontekstach życia – wszystko to stało się dla nas nową normalnością. Sytuacja poniekąd zmusiła nas do tego, co psychoterapeuci Gestalt nazywają twórczym przystosowaniem tzn. do korzystania z dostępnych zasobów przy jednoczesnym uwzględnianiu ograniczeń. Innymi słowy, niemal każdy z nas musiał zadać sobie pytanie o to, w jaki sposób ma dalej funkcjonować w tej rzeczywistości i dostosować do tego nowe lub przynajmniej zmodyfikowane działania i zachowania.